Page 22 - İtirazın İptali Davası
P. 22

İTİRAZIN İPTALİ DAVASI
                                                                    69
                                       68
            Yargıtay 4. Hukuk Dairesi ; Yargıtay 9. Hukuk Dairesi  “önce icra
            mahkemesine  baĢvurarak  „itirazın  kaldırılması‟  isteminde  bulunmuĢ
            olan alacaklının -bu isteminin reddedilmesinden sonra- bir yıllık süre
            içerisinde mahkemeden „itirazın iptali‟ni isteyemeyeceğini” belirtmiĢ-
                                            70
            ken, Yargıtay 19. Hukuk Dairesi  tamamen aksi görüĢü benimseyerek
            “alacaklının bu durumda mahkemede itirazın iptali davası açabilece-
            ğini” belirtmiĢti.
                 Bu madde doktrinde de farklı Ģekilde yorumlanmıĢtı. Gerçekten
            ilk önce itirazın kaldırılması yoluna başvuran ve fakat icra mahkeme-
            since bu talebi reddedilen alacaklının da İİK. 67/I‟deki bir yıllık süre
                                                               71
            içinde mahkemede itirazın iptali davası açabileceği  görüĢü yanında
            “itirazın kaldırılmasını icra mahkemesinden isteyen ve fakat bu istemi
            reddedilen alacaklının artık İİK. 67 uyarınca itirazın iptalini isteye-
                     72
            meyeceği ” de ileri sürülmüĢtür…
                 Maddenin farklı yorumundan kaynaklanan bu görüĢ ayrılığına, bu
            konuda maddeye “Takip talebine itiraz edilen alacaklı, itirazın tebliği
            tarihinden bir sene içinde mahkemeye başvurarak, genel hükümler da-
            iresinde alacağının varlığını ispat suretiyle itirazın iptalini dava ede-
                                                                           73
            bilir”  ş e k l i n d e  açıklık getirilerek son verilmek istenmiĢtir.  Bu
            amaçla, maddenin önceki Ģeklinde madde metninde yer alan “itirazın
            kaldırılması için mercie müracaat etmek istemeyen” sözcükleri madde
            metninden çıkarılmıĢtır.
                 Maddede geçen “mahkeme” kavramına, “hukuk mahkemeleri” ile
            beraber  “iĢ  mahkemeleri”  de  girer.  BaĢka  bir  deyiĢle  bu  tazminata,
                                                                            74
            -diğer koĢullar da gerçekleĢince- iĢ mahkemeleri de hükmedebilir.


            68   Bknz: 4. HD. 7.10.1988 T. 5294/8651 (www.e-uyar.com)
            69   Bknz: 9. HD. 5.6.1987 T. 4855/5970 (www.e-uyar.com)
            70   Bknz:  19.  HD.  13.10.1994  T.  9259/9330;  10.10.1994  T.  9293/9164  (www.
                e-uyar.com)
            71   Bknz:  KURU,  B.  age.  C:1,  s:281,  dipn.  6  –  KURU,  B.  El  Kitabı,  s:249  –
                UYAR, T. Ġcra Hukukunda Ġtiraz, 1990, s:213
            72   Bknz: POSTACIOĞLU, Ġ. age. s:178, dipn. 1; s:189 – BERKĠN, N. age. s:420
                –  ÜSTÜNDAĞ,  S.  Ġcra  Hukukunun  Esasları,  2004,  8.Bası,  s:135  –  DEY-
                NEKLĠ, A./KISA, S. age. s:187 – YAVUZ, N. age. s:40
            73   UYAR, T. 4949 sayılı 17.7.2003 tarihli ve 5092 sayılı 12.2.2004 tarihli “Ġcra ve
                Ġflas Kanununda DeğiĢiklik Yapılmasına Dair Kanun”ların Getirdiği Yenilikler
                (Manisa Bar. D. 2004/3 sayısı eki) – UYAR, T. 4949 sayılı ve 17.7.2003 tarihli
                “Ġcra ve Ġflas Kanununda DeğiĢiklik Yapılmasına Dair Kanun”un Getirdiği Ye-
                nilikler (Tür. Bar. Bir. D. Kasım/Aralık, 2003, s:169 vd.)
            74   Bknz: 9. HD. 16.2.1987 T. 1370/1743; HGK. 6.4.1983 T. 10-3331/348 (www.
                e-uyar.com)

            22
   17   18   19   20   21   22   23   24   25   26   27