Page 147 - Diyarbakır Barosu Başkanlığı Yeni Anayasa Arayışları Konferansı 3-4 Nisan 2015
P. 147

DiYARBAKıR  BARosU  BAŞKANLlĞl


              Bizim  bakımımızdan  da önemli  bir an]aşma.  Orada bir Vahap  Bey'in
              söylemediği bir  şey  var; bir tanüüa  meselesi  vaİ Belfıst  an]aşmasünda.
              Yani  bir  şeyle  birkaç  kademeli  bir tanıma  var.  Bu tan,ma bir taraftan. iki
              taraf birbirlerinin  kimliklerini  tanıyorlar.  Yani Amerika,  Kuzey  irlan-
              da'daki  ulusal güçleıi  ulusal  azın]ık  olaıak  tanıyor,  İr]anda.  Kuzey  İrlan-
              da'daki  Protestanların  İngiliz  kim]iğini  tanıyor.  Ondan  sonra  de\letler
              birbirlerini  tanıyorlar.  İrlanda, Kuzey İrlanda'yı  kendi parçası  olarak
              görmekten  vazgeçiyol.  Ve bu Kuzey İrlanda'daki  ulusalc]lara,  siyasal.
              hukukaı,  ekonomik  eşitlik  sözü veriliyor.  Tabi  silahlann  bırakılması  Ku_
              zey lrlanda'da  bjr ön  şan  değil,  Çözünün  bir parças|.  Yani  çözümle  bjr-
              likte silahlaıın  bırakılmasl  konuşuluyor.  Ve lRA,  sinn Fcin'e  bir  çok  yer-
              de itiraz  ediyor.  "Siz yükümlülüğünüzü  yeriİe  getirmediniz"  djyor. Hani
              öyle  yapı.  Yani  çözüm  için  şunian  şu  adımlan  atacak!ınız diyo.. Atmadı-
              ntz diyor onun için bende  bunu bürakmayacağım  diyor, filan,..  çözümle
              biIlike yüriiyor  silahlarln  bırakllmas,.  Yoksa silahların  bı.akılması  bir ön
              koşııl  olarak hiçbir zaman il€.i  sürü]müyor.  Aılaşmada  da bıı açıkça  ya-
              zlyor.  Anlaşmada,  genel  bir  çözümün  uygulanmasl  bağlamında,  silahlar
              bırakılacaklr  diye  aç*  bir hüküm konuluyor  Be]fast  anla§maslnda,  Tabi
              cüney  Atnka  ömeği  de bizım  için  ilgı  çeklci,

              Güney  Afrika'da  şu  batlmdan benim ilgimi  çekiyor,  Güney  Atiika,  ana-
              yasa  yaplm  sürcci içinde uzlaşı  ortaya  çükıyor.  Toplumsal  uzlaşı,  yaplm
              sürecinin  içinden onaya  çıkıyor,  süreç  o bakımdan  çok  ön€mli.  Yani  sü-
              reç belki  anayasanın  kendisi  kadaİ önemli.  o siireç  aynı zamanda  taIallar
              arası bir uzlaşl  §ağlamak  bakrmlndan  işe yarüyor. Yani biz bi]e işle Sev-
              gi'de  burada;  yani  o süreç  içinde yumu§amaya  falan  başladık,  değil mi?
              talaflar  görüşlerini  daha böyle  bir yumuşak   şekilde  anıatmaya  başladı]ar
              filan. Yani o siİeç aslında  çözümün.  uzlaşınln  bir parçasl  haline  geliyor.
              o bakımdan  Güney Afİika  ömeği  önemli.  Gıiney  Afrika  örneği  şıından
              bir de önemli; cüney  Afrika'da  önce bir ilkelğ  bildirisi  var. Bir  anayasal
              ilke]er  bildirisi  var. ondan  sonra  anayasa  buna  göre yaplllyor.  Ve anayasa
              mahkemesi  Giiney  Afrika'da  bu ilkelerin  aıayasada ne ölçüde  gerçeklc-
              şip  gerçekleşemcdiğini  denetliyoı.   Şu  bizim açimızdan  önemli.  Biz bunu
              geçen  anayasada  yapmadık.  En büyük  yanllşlarımızdan  biri belki de bu
              oldu. Yani bir ilkeler bildirisi ortaya  çlkarmadan  anayilsanın  yazım,na
              geçtik,  oysa  yeniden  bir anayasa yapım  sür€ci  oItaya  çıkacaksa,  bu ilkc-
              ler bildirisi  ijzerinde anlaşmak  gerekir.  Yani boşu  boşırna orada birbifiyle
              uzlaşması  imkansız  öneıiler verip  onlar üzerinde  k]avga  etmeyelim.  o il-
              keler üzerinde  anlaşırsak,  anlaşabiliyorsak,  ondan sonfa anayasanln  ya-
              zımı  ko]aylaşır.  Ama  o temel  ilkeler  iizerinde  hiç anlaşamlyorsak,  zaten
              ondan  sonraki  aşamaya  geçmekte  gereksiz  o]ur. Evet  söy]eyecek  o kadar
              çok şey  Var  ki  . . .




                                                                            1.15
   142   143   144   145   146   147   148   149   150   151   152