Page 331 - 2018-2021 Çalışma Raporu

tılmaları yönünde kurumlar arası protokoller sadece birkaç ilde yapılmıştır. Dolayısıyla
istihdam sağlayan kurumlarda şiddet mağduru kadınlara yönelik herhangi bir önceliğin
bulunmaması, çalışma hayatında kadınların bir adım daha geriye gitmesine neden ol-
maktadır. İstihdam alanında yapılan protokollerin, ülke geneline yayılması ve illerin
kendi insiyatifine bırakılmaması gerekmektedir.
Konukevlerinde kalan ve can güvenliği riski bulunmayan çocukların okula kayıtlarında
problemler yaşanmaktadır. Özellikle hakkında gizlilik kararı bulunan çocukların ikamet
adreslerinin görünmemesinden kaynaklı okul kayıtlarında hala problem yaşanmaktadır.
Kadın cinayetleri davalarında STK ve baroların müdahillik taleplerinin kabul edilme-
mesi hala büyük bir sorun olarak karşımızda durmaktadır.
-Aile, Çalışma ve Sosyal Hizmetler Bakanlığının davalara katılımı, sınırlı, kağıt üzerin-
de ve layıkı ile takip edilmeyen boyuttadır.

- Tedbir kararları 10 gün gibi işlevi olmayan süreler için belirlenmektedir.
-Cezasızlık politikalarının sonuçlarından biri olarak, ısrarlı takiplerin devamı ve bunun
yarattığı sonuçlar bazen en ağır şekilde karşımıza çıkmaktadır.

-Elektronik kelepçe uygulaması kimi şiddet vakalarında olmazsa olmaz bir tedbirken,
bunun sadece pilot illerde uygulanmaya devam edilmesi, Diyarbakır yerelinde pratikte
karşılığı olmayan bir düzenleme olarak kalmasına yol açmaktadır.
Nafaka konusunda gerekli olmayan ve aynı düzenlemeye tekabül edecek değişiklikle-
rin sık sık tasarı olarak gündemleştirilmesi, esas sorun olan ve miktar olarak ihtiyacı
karşılamayan, tahsil edilemeyen nafaka sorunlarını çözmekten uzak bir yerden konuya
bakıldığının göstergesidir.

Hakimler ve savcılar başta olmak üzere tüm ilgili adli personel ve kolluk birimlerinin
TCE(toplumsal cinsiyet eşitliği) hakkında yeterli bilince sahip olmaması sorunların te-
mellerinden biri hatta sorunların çözülememesinin esas sebebidir.

İstanbul Sözleşmesi kadına yönelik şiddette uzlaştırmayı yasaklarken, aile içi şiddet
dosyalarının dahi uzlaştırma bürolarına gönderilmesi, ilgili personelin mevzuat ve bilgi
eksikliğini de açığa çıkartmaktadır.

Kadınların hak arama yollarını, adliyedeki bürokratik işleyişi ve işlemleri bilmemeleri,
yine başvuruların adli ve idari mercilerce ciddiye alınmaması, kadınların dil bilmemek-
ten kaynaklı kendilerini ifade etmekte zorlanmaları gibi sebepler başvuru yapmalarının
önündeki en büyük engellerdir.

Mahkemelerin adli yardım yardım başvurularını değerlendirirken kadının gerçekte gelir
sahibi olup olmadığı veya gelir sahibi ise de dava harç ve masraflarını karşılayacak du-
rumu olup olmadığını değerlendirmeden talepleri reddetmesi, kadının gerçek ekonomik
koşullarını göz ardı ettiğinden yasayla korunmaya çalışılan mahkemeye erişim hakkını
ihlal etmektedir.

Kadınlardan yoksul olduklarını belgelemelerinin istenmesi ve bunun çok detaylandı-
330