8 Mart Dünya Kadınlar Gününe İlişkin Basın Açıklamamız...

08.03.2019

BASINA VE KAMUOYUNA;

8 Mart 1857’de New York’ta bir dokuma fabrikasında 40.000 dokuma işçisi çalışma şartlarının değiştirilmesi ve eşit işe eşit ücret talebiyle greve başladı. New Yorkpolisinin, fabrika yönetiminin de desteğiyle işçilere saldırması ve binlerce işçinin fabrikaya kilitlenmesi üzerine çıkan yangında içeride kilitli kalan işçilerden çoğu kadın, 129 işçi yanarak can vermiştir.

8 Mart işçi kadınların grevleriyle başlayan Clara Zetkin’le devam eden dayanışma ve isyanın günüdür.8 Mart kadınla örülü özgür yaşamın yaratılması için verilen mücadelenin sembolüdür.

Değerli Basın Emekçileri;

Biz kadınlar emeğimizin görünmezliğine, ücretli emeğimizin güvencesiz ve esnek olmasına, çalışma koşullarımızın ağırlığına, hem evde hem işte süren çifte yüklerimize, eğitim ve sağlığa ulaşma hakkımız önündeki engellere itiraz ediyoruz.

Üzerimizde tahakküm kuran, bizi kuşatan, yaşam alanı bırakmayan “aşk adı altında” şiddeti meşrulaştıran ilişki biçimlerine itiraz ediyoruz.

Ailenin yüceltildiği, anneliğin kutsandığı, kadının dört duvar arasında her türlü şiddete gebe ortama terk edildiği düzene itiraz ediyoruz.

Fiili kürtaj yasaklarına, hayatımızı muhafazakar politikalarla şekillendirme girişimlerine, yaşam biçimimize ve tercihlerimize yönelik saldırılara itiraz ediyoruz.

Nafaka tartışmaları ile kadınların kazanımlarına göz dikilmesine, kadının şiddet uygulayan evliliğe mahkum edilmesine itiraz ediyoruz.

Yine kadın mücadelesinin kazanımlarından olan 6284 sayılı kanunun bazı medya organları tarafından “aile yıkan” yasa olarak tanımlanması ve hedef gösterilmesi de şiddet sarmalına eklenmiştir. 6284 Sayılı kanun kadına yönelik şiddeti önlemede ve kadını korumada en önemli yasal mekanizmadır ve bu kanun aleyhine yapılan her türlü saldırıya itiraz ediyoruz.

Kadına yönelik şiddet davalarında, şiddete maruz kalan kadının talebi ve İstanbul Sözleşmesi’nin açık düzenlemesine rağmen hala davalara müdahillik taleplerimizin red edilmesine, yargılamalarda kadının bütün yaşamının ve inandırıcılığının sorgulanmasına, kadını suçlayan bir dilin hakimiyetine itiraz ediyoruz.

 Resmi olarak OHAL bitmesine rağmen, etkilerinin Bölgemizde hala sürmesine, kadın kurumlarının kapatılmasına, çalışma alanlarının daraltılmasına itiraz ediyoruz.

LGBTİ’lar ve seks işçilerinin nefret söylemleri ile hedef gösterilmelerine ve nefret suçlarına maruz kalmalarına itiraz ediyoruz.

Savaşın yıkıcılığından kaçan mülteci kadınların her türlü saldırıya açık bırakılmalarına ve yok sayılmalarına itiraz ediyoruz.

Militarizme, savaşa, sömürüye, cinsiyetçiliğe, homofobiye, bifobiye, tarnsfobiye, devlet şiddetine, erkek şiddetine, tacize, tecavüze itiraz ediyoruz.

Mücadelemiz ile her yerde vardık, varız, var olacağız!

            JI ÇAPEMENİYÊ Û JI RAYA GIŞTÎ RE

  Di 8’ê adara sala 1857’an de li New Yorkê li fabrîqeyek bestiran de, 40 hezar karker, ji bo guhertina şert û mercên xebatê û bi daxwaza ‘ji bo heman karî heman mişeyan’; dest bi grevê kirin. Polîsan bi piştgiriya rêveberiya fabrîqeyê êrîşî karkeran kirine û deriya li ser wan radane, dûv re ji ber ku agir bi fabrîqê ketiye, pirî wan jin, 129 kes bi şewatê jiyana xwe ji dest dane.

 Roja 8ê adarê roja piştevanî û serîhildanê ye ku bi grevên jinan dest pê kiriye û bi Clara Zetkin domiyaye.

 Birêz kedkarên çapemeniyê,

 Em jin li ber nexûyakirina keda me, li ber neewlebûn û vezelokbûna keda me, li ber giraniya şert û mercên xebata me, li ber cotebarên me yên li kar û li mal, li ber astengiyên gihiştina mafên me yên perwerdehî û tenduristiyê, radibin. 

Em li ber şêweyên têkiliyan ku zordariyê li ser me datînin, me dorpêç dikin û ‘di bin navê evînê de’ tundiyê rewa nîşan didin, radibin.

Em li ber pergala ku tê de malbat tê berzkirin, dayikbûn tê pîrozkirin, pergala ku jin di nav çar diwaran de bi tundiyê re bi tena serê xwe têne hiştin, radibin.

            Em li ber qedexe kirinên ji ber xwe kirinan, li ber hewldanên şêwandina jiyana me bi polîtîkayên kevneparêz, li ber êrîşên li ser awayên jiyana me û tercîhên me, radibin.

            Em li ber bi rêya niqaşên debariyan (nefeqeyan) çav berdana bi dest keftinên jinan, di nav zewaca bi tundiyê tijî de mehkûmkirina jinan, radibin.

            Zagona bi numreya 6284an ku yek ji bi dest keftinek jinan e, di hîn saziyên çapemeniyê de wek “zagona ku malbata hildiweşîne” hatiye pênase kirin û di bin êrîşan de maye û ev yek li geremola tundiyê zêde bûye.  Ev zagon mekanîzmaya hiqûqiya herî girîng e ku ber li tundiyê digire û jinan diparêze lewma em li ber hemû êrîşên li ser vê zagonê, radibin.

Ligel daxwaza jinan û daraştina vekirî ya peymana Stenbolê, daxwazên me yên tevlîbûna dozên tundiya li hember jinan de hêjî têne redkirin û di darizandinan de hemû jiyan û bawerdêriya jinan tê pirskirin û zimanekî ku jin têne sucdar kirin tê bikaranîn. Em li ber van tevger û kiryaran, radibin.

Ligel ku rewşa awarte qediyaye, bandorên wê hîn li herêma me didomin. Em li ber  vê yekê, li ber girtina saziyên jinan û tengkirina qadên xebatên jinan, radibin.

            Em li ber nefreta li ser kesên LGBTİ û karkerên seksê û dûçar mayina wan a bi sucên nefretê re, radibin.

Em li ber êrîşên li ser jinên penaber û tûne hesibandina wan, radibin.

Em li ber mîlîtarîzmê, li ber şer û mêtingeriyê, li ber zayendperestî, bîfobî û transfobiyê, li ber tundiya dewletê, li ber tundiya mêran, li ber dest dirêjî û dest avêtinan, radibin.

Em bi têkoşîna xwe li her derî hebûn, hene û em ê her hebin!